Daar zit ik dan, op visite bij opa Bart. Het zal de laatste keer zijn, want opa is vorige week dood gegaan. Het apparaat zoomt, aan en uit. Dat is om hem koel te houden. Het geurt naar bloemen. Ik had gedacht dat het onaangenaam zou zijn, maar dat is het niet. In een hoek staan opa’s schoenen, die maken morgen ook hun laatste reis. Z’n wandelstok tegen de kast, die zal niet meer worden gebruikt.
Ik blader door wat oude fotoalbums, op zoek naar nieuwe en vergeten herinneringen. Ik heb er zat. Daar drupt weer een traantje…